ای عاشق

 

آن همه مهر که ازجانب تومن به امانت دارم

 

آن همه شبنم که نشست به غنچه اشعارم

 

همه جمع گشته درونم ,خاق شد حس زلال

 

ابرعشقم زبرق دیدگانت به جهان می بارم

 

درد دل

 

بغض تمنای دل,اشک به چشم برده است

 

شادی حیا پیشه کرد ,غم پژمرده است

 

شاعری وشعروآه نیست دگر مرهمش

 

غایت درداست دلم ,روخ من دلتنگ است

 

نوشته شده در سه شنبه 88/11/6ساعت 3:14 عصر توسط گل نفیس نظرات ( ) |