عکس خدا در اشک عاشق است

قطره ، دلش دریا می خواست.

خیلی وقت بود که به خدا گفته بود.

هر بار خدا می گفت:" از قطره تا دریا راهی است طولانی. راهی از رنج و عشق و صبوری. هر قطره را لیاقت دریا نیست."

قطره عبور کرد و گذشت. قطره پشت سر گذاشت. قطره ایستاد و منجمد شد. قطره روان شد و راه افتاد. قطره از دست داد و به آسمان رفت.
و هر بار چیزی از رنج و عشق و صبوری آموخت.

تا که روزی خدا گفت: " امروز روز توست. روز دریا شدن."

خدا قطره را به دریا رساند. قطره طعم دریا را چشید ، طعم دریا شدن را.

اما، روزی قطره به خدا گفت: " از دریا بزرگ تر هم هست؟ "

خدا گفت: "هست"

قطره گفت: "پس من آن را می خواهم. بزرگ ترین را. بی نهایت را."

خدا قطره را برداشت و در قلب آدم گذاشت و گفت:" اینجا بی نهایت است."

آدم عاشق بود. دنبال کلمه ای می گشت تا عشق را توی آن بریزد.

اما هیچ کلمه ای توان سنگینی عشق را نداشت. آدم همه ی عشقش را توی یک قطره ریخت.

قطره از قلب عاشق عبور کرد و وقتی که قطره از چشم عاشق چکید،

خدا گفت: "حالا تو بی نهایتی، زیرا که عکس من در اشک عاشق است!"

__________________

روی قبرم بنویسید کبوتر شد و رفت زیر باران غزلی خواند ، دلش تر شد و رفت

چه تفاوت که چه خورده است غم دل یا سم آنقدر غرق جنون بود که پر پر شد و رفت

روز میلاد ، همان روز که عاشق شده بود مرگ با لحظه ی میلاد برابر شد و رفت

او کسی بود که از غرق شدن می ترسید عاقبت روی تن ابر شناور شد و رفت

هر غروب از دل خورشید گذر خواهد کرد دختری ساده که یک روز کبوتر شد و رفت

عشق . . .