جوان امروزی
بعد از آن دیوانگی ها ای دریغ باور نادید که عاشق گشته ام گوئیا او مرده در من کان چنین خسته و خاموش و باطل گشته ام هر دم از آینه می پرسم ملول چیستم دیگر به چشمت چیستم؟ لیک در آینه میبینم که ،وای سایه ای هم زانچه بودم نیستم همچو آن رقاصه هندو به ناز پای می کوبم ولی بر گور خویش وه که با صد حسرت این ویرانه را روشنی بخشیده ام از نور خویش ره نمی جویم به سوی شهر روز بی گمان در قعر گوری خفته ام گوهری دارم ولی آن را ز بیم در دل مرداب ها بنهفته ام می روم... اما نمی پرسم ز خویش ره کجا...؟منزل کجا ...؟مقصود چیست؟ بوسه می بخشم ولی خود غافلم کاین دل دیوانه را معبود کیست؟ او چو در من مرد ،ناگه هر چه بود در نگاهم حالتی دیگر گرفت گوئیا شب با دو دست سرد خویش روح بی تاب مرا در بر گرفت آه ... آری ...این منم...اما چه سود او که در من بود دیگر نیست نیست میخروشم زیر لب دیوانه وار او که در من بود، آخر کیست ، کیست ؟
| Design By : Pichak |
