هان ای شب مهتابی و تنهای من

 

تا کی کشم غم هجران و دوریش

 

دیری ست که در بیت بیت کلام

 

اشکی همیشگی ام در گلوست

 

یا بار غم دنیا به سینه ام

 

بس نیست مرااین همه هراس و اشک

 

آه ای سرنوشت چنین قصه میکنی ز من

 

نالانی است و زارزار بایدم گریست

 

ای شب که راز دانی و هر دم به خلوتم

 

اینک به آستان رب جان فتاده ام

 

مستانه دست بر ضریح خالقش زدم

 

من دخیل درگه عشق بسته ام

 

ای دل  حاجتی که تورا هست با خدا

 

یا رب قسم به هر چه در این خلقت رواست

 

حاجت به دل گرفته ام و حاجتم رواست

 

 

 

حرفای دلم

به امید حاجت روا شدنه همه ی آدما

نوشته شده در شنبه 91/11/14ساعت 1:11 عصر توسط گل نفیس نظرات ( ) |