دلم را مشکنش دیوانه گردد

          

                که جان درعشق تو پروانه گردد

من از دست فراق آسان دهم جان

                الهی... جان ستان آسوده گردد

امان ای سرنوشت از من چه خواهی؟

                 که عمرم بی وجودش هیچ گردد

من وتقدیر وتنهایی چه سوداست

                 کرم کن بی نگاهت سوز گردد

گزیدم آه... بر سینه جگر سوز

                  که شاید... اندکی آرام گردد

الهی ......شکر عشقم آفریدی

               ولی افسوس...اندک عشق گردد

شعر از نفیسه

نوشته شده در چهارشنبه 89/12/18ساعت 9:47 عصر توسط گل نفیس نظرات ( ) |