اشک....

سرخیه چشمانم  به زیباییه قطرات اشکم می بالند

می بالند که هر لحظه دلتنگی ام ..

خنده را به سخره گرفتند

آنها نمی دانند

نمی دانند وگریه هایم رابه هیچ پندارند

دلتنگیه لحظاتم را...

به هیچ کلامی تفسیر نیست..

آنها نمی بینند ...

آتشی که در وجودم نشست و

ذره ذره وجودم به فنا می کشد

می روم...

می روم به دور از حرفها

تاابد...

تاابد با عشقت به تنهایی سر کنم...

نوشته شده در چهارشنبه 91/2/27ساعت 12:33 عصر توسط گل نفیس نظرات ( ) |