رفتنت حس غریبیست

که حتی لحظات با من ودیوانگی ام

با من ودل شیدایم

به شیونه نداشتنت ......

باز شبهای مهتابی رابه آسمان خیره ام

من هستم وماه ...

من هستم وماه

ودعابرای وصل....

برای باهم بودن....

برای هم بودن.....

اماتو

تواینبار به بهانه سردی

رهایمان کردی.....

انگار ماه به اشک های شبانه ام عادت کرده

هرشب بجای دستانت

بانگاه زیبایش

 اشک از چهره ام می شوید.......

حرفای دلم

 

نوشته شده در جمعه 91/3/12ساعت 12:3 صبح توسط گل نفیس نظرات ( ) |