بغض هایم چنگ بردامن سکوت زده اند

وذره ذره وجودم در ورای نیستی خاک می گیرد

طوفان خاطراتم می تازد و

رعد برآسمان رویاها می کشد

اشک های نیلوفریم ثمر می شود از این طوفان

انگار غنچه ی خنده هایم به پلاسی می نگرند

ونگاهم رنگ پاییز...

آه ای سرنوشت

چه بی درنگ قلمت

چین های تنهایی و نقش نیستی ام

به چهره آراست....

دیرزمانیست چشم به راهم

ودل از سوز فراقت به فلک می نگرد

و  وصالت آرزوست......

 

 

حرفای دل نفیسه

نوشته شده در چهارشنبه 91/7/19ساعت 2:8 عصر توسط گل نفیس نظرات ( ) |