هیچ کس با من نیست

 

مانده ام در قفس زندگیم

 

شعرهایم همه امید به فردا دارند

 

درقفس می خوانم

 

چه غریبانه زمانی دارم

 

روزها می گذرد

 

گه به شیرینی و گه تلخی ایام مرا رنجاند

 

روزگاریست به  امید نگارم مانم

 

ای که لبخند به لب می رانی

 

ای که یادت همه خستگی از جان بدرد

 

ای دلم صبر ، سحر نزدیک است

 

هر دم این نغمه به لب جاری هست

 

 

ای دلم صبر ، سحر نزدیک است

حرفای دلم

نوشته شده در شنبه 93/8/17ساعت 1:41 عصر توسط گل نفیس نظرات ( ) |