نگاهت رانگیرازمن که من سیرت نخواهم شد

مرادرجنت قلبت بده باغی که مدهوشم

اگررستم زندتیرم ,زمین گیرت نخواهم شد

گرازعشق توبگریزم ببرحکم ابدبرمن

تمام عمرروحم را ززنجیرت نخواهم شد

زاوج عشق چشمانت,سرازیرت نخواهم شد

 

من ازحالم چه می دانم که فردا هم نفس دارم

که ازجان بگذرم اما زتصویرت نخواهم شد

همه عمرم همان دانم که من چیزی نمی دانم

ولی دل خوب می داند اسیرزخم شمشیرت نخواهم شد

شبانگاهان که می خوابم به خوابم نیز میبینم

فدای چهره ماهت ,بدان پیرت نخواهم شد

قلم برخیز از شوقت ,که اکنون روزموعداست

تبرهم بردلم زن باز,درگیرت نخواهم شد

 

نوشته شده در سه شنبه 88/11/27ساعت 10:49 صبح توسط گل نفیس نظرات ( ) |