جوان امروزی
این بار از تو می نویسم که دستات پر از نیازه چشای تو پر ستارست پر از گلای تازه می نویسم تو همونی که جدا کرد من و از غم دلم و تنها نذاشت و عشق و جا داد توی قلبم می نویسم که نبودت مث یه درد غریبه بی تو این دنیای سنگی پر نیرنگ و فریبه می نویسم بودن تو مث داشتن بهاره رفتن تو نازنینم غم تو قلب من می ذاره می نویسم اگه باشی ماه پیش تو کم میاره دل خسته واسه چشمات شادی و هدیه میاره می نویسم تا بخونی همه دردام و بدونی که شاید دلت بسوزه و بمونی می نویسم این بار از تو می نویسم که دستات پر از نیازه چشای تو پر ستارست پر از گلای تازه می نویسم تو همونی که جدا کرد من و از غم دلم و تنها نذاشت و عشق و جا داد توی قلبم می نویسم که نبودت مث یه درد غریبه بی تو این دنیای سنگی پر نیرنگ و فریبه می نویسم بودن تو مث داشتن بهاره رفتن تو نازنینم غم تو قلب من می ذاره می نویسم اگه باشی ماه پیش تو کم میاره دل خسته واسه چشمات شادی و هدیه میاره می نویسم تا بخونی همه دردام و بدونی که شاید دلت بسوزه و بمونی من از غم تنهایی خویش ناله کرده ام درد دل نوشته ام تو را بهانه کرده ام چرا به دفتر عشق... ای خدای لوح و قلم ... به غیر حیرت و حسرت... نمی زنی رقمی... به عشق کوش... که در دل تو ره نکند... نه ماجرای وجودی... نه وحشت عدمی... شکار شد دل دل تنگ به یک نگاه و هذر... ز شیر گیری اهوی ختنی ... نعمــــــــــتی بود کــــــــه از هستی خوذ سیر شدیمـــــ گـــــــر چـــــه از خـــــوشــــــه تذبــــیر نچـــیـــدیمـــ گلیــــــ ان قدر بـــــــــودکـــــــه تســــــلیم به تقدیـــــــر شــــــــدیـــــمــــــــــــ نکنــــد مــوســم سفـــر بــاشد نکنــــد بـــوی چشم تــر بــاشد و در آخر ای دوست چه پرسی تو که سهراب کجا رفت؟ سهراب سپهری شد و سر وقت خدا رفت او نور سحر بود کزین دشت سفر کرد او روح چمن بود که با باد صبا رفت تکه شعری از سهراب سپهری : من اناری را می کنم دانه به دل می گویم خوب بود این مردم دانه های دلشان پیدا بود . . . دل تنگم ، خسته شدم ازاین دنیا دل تنگم ، دیگه تاقت ندارم بمونم تنها وقتی که تنهام دلم پرازغم می شه یه گوشه می شینه توگلوش بغزپرمی شه بی حالم ازاین دنیای پرازغم آخه دیگه نیست کسی دور و ورم می خوام بنویسم ازدل خودم شعربگم ازتنهایی دل خودم دوباره بخونم ازخودم دوباره تورودعوت کنم به دل خودم آیا تومی شنوی سخنم؟ آیاتومی بینی اشکم؟ گلویم بغض سنگینی دارد ودلم ازبغض گلویم سخت گرفته است نگرانم که این بغض سنگین درگلویم لانه کند ویاباترکشش چشمانم را پرازسیلاب کند اگربه من نگاهی کند حاجتم راخواهم گرفت وبغض رهایم خواهدکرد آه.دلم برای آن رویای عاشقانه چه دلتنگ است ودلش می خواهد که اورا درآغوش کشد آن جلوه نورانی آسمانی را عمری دوباره خواهم داشت ودنیایی طوفانی بادیدارموعودآسمانی شایدببینمش یاد در یاد نمی دانم کجا ، چشم در چشم نمی دانم چرا تو در آن سوی شقایق و من این سو تنها پل یادت در تب خاطره ام ویران شد و من از باغ جدا بی جهت نیست که من درپی راز جدایی هستم در پی یک سبد سیب که یک دانه آن نیم خورده به جا مانده سوا این همان نیمه سیبی است که من در پی نام تو از باغچه ات دزدیدم سرخ ،چون رنگ شقایق که زغم می سوزد زرد ، چون زرد قناری که بر آن می خواند چند روزی است که من طعمه تیر نگاه تو شدم آن طرف روی پل خاطره ات می مانم ، آب را می شمرم چشم در آب نمی ماند! لحظه ها از پی هم می گذرند ،برگ با باد خزان می افتد و فقط خاطره هاست که عجب تند و سریع زگذر خانه دل می گذرد و سپس ......... در ته چاه عمیق تقدیر ، همچو یه سنگ نهان می ماند در فراسوی نگاهت ، جریان دارد عشق و شقایق که در آن سو نگران می سوزد آری افسون نگاهت ،جریان خواهد داشت مثل یک رود بسان دریا اما، رود هم گر نرود مرداب است چشم هم گر که نبیند خواب است سفره را در جهت باد تکان خواهم داد تکه نان و سبد خاطره ام همره آب برفت رفت تا پس دیوار بلند تقدیر ، عاقبت آن نگهت محو شود آری ، آن چشم و آن تیرک چشمت همگی در پس چرخش ایام ، نهان خواهد شد و باز این منم ، من که در آن سو نگران منتظرم 
گر چه از وادی احسان فلک پیر شدیم
ساربان خفته و بی خبر بــاشد
بـــوی بـــــاران تـــــازه مـی آیــد
سخنی از وفــــــا شنیده نشــد
نکنــــد گـوش خلق کـــر بــاشد
نکنــــد عشق در بــرابــر عقـــل
دست از پـــــا درازتــــــر بـــاشد
| Design By : Pichak |
